روکش دندان شیری SSC
روکش دندان شیری SSC
این روکشهای فولادی زنگ نزن به رنگ فلزی بوده و در موارد خاص با توجه به نظر دندانپزشک تجویز می‌شوند: ترمیم دندانهای شیری یا دائمی جوان با ضایعات پوسیدگی وسیع، ترمیم دندانهای با ناهنجاری ارثی، ترمیم پس از درمان ریشه دندان شیری یا دائمی که خطر شکستگی ساختمان تاج باقیمانده زیاد است، ترمیم دندان شکسته و ترمیم دندانها در افراد ناتوان یا کسانی که بهداشت دهان فوق‌العاده ضعیفی دارند و احتمال دارد سایر مواد در دهان آنها با شکست روبرو شود. روکش با مواد سمانی خاص به دندان چسبانده می‌شود و وجود آن هیچ مشکلی در لق شدن دندان شیری و رویش جانشین دائمی آن ایجاد نمی‌کند. در صورتی که روکش لق شده بود، بلافاصله به دندانپزشک مراجعه نمائید تا مجدداً آن را با دندان تطابق داده و سمان کند. لازم به ذکر است که بلع احتمالی روکش بسیار نادر بوده و در صورت وقوع معمولاً بدون هیچ مشکلی در عرض ۱۰-۷ روز دفع می‌گردد.
فواید
دندان های شما بطور جدی دچار تغییر رنگ شده باشد و احتمال تاثیرگذاری روش های حرفه ای دندان پزشکی همچون سفید کردن دندان بر روی این تغییر رنگ ناچیز باشد.
ظاهر دندان های شما نامناسب باشد یا اندازه دندان در مقایسه با سایر دندان ها کوچک باشد.
دندان های شما شکسته یا بریدگی داشته باشد.
دندان های شما نیازمند حفاظت و تقویت اضافی باشد.
شما به شدت دچار آسیب و پوسیدگی دندان شده باشید.
امکان جویدن مناسب غذا برای شما وجود نداشته باشد.
محل گاز گرفتن دندان ها با یکدیگر هماهنگی نداشته باشد.
مضرات روکش کردن دندان
در روش ترمیم دندان، ماده بازسازی‌کننده بین دیواره‌های باقیمانده دندان قرار می‌گیرد و به حفظ ساختار و یکپارچگی دندان در برابر شکستگی کمک می‌کند و همین طور ظاهری زیبا به دندان می‌بخشد.
اما نکته اینجاست که درمان‌های ترمیمی نه‌تنها ضرورت مراقبت از دندانها را برای جلوگیری از پوسیدگی مجدد چند‌برابر می‌کنند، بلکه تصمیم برای روکش‌گذاری و درمان‌های ترمیمی نیز در برخی موارد تحت تاثیر تشخیص‌های اشتباه دندانپزشک به وارد آمدن آسیب‌های جدی به‌تنها عضو التیام‌ناپذیر بدن منجر می‌شود.
گرچه در برخی موارد، پس از درمان ریشه جهت حفظ ساختار تاج دندان، روکش‌گذاری ضروری می‌شود، اما متاسفانه برخی همکاران ما حتی نسوج سالم را نیز پس از درمان ریشه به سمت روکش‌گذاری هدایت می‌کنند و با تراش‌دادن غیرضروری دندان، عمر مفید آن را کوتاه می‌کنند.
دندانپزشکان تاکید می‌کنند این تصور که همیشه برای استحکام بیشتر دندان باید سراغ روکش برویم، اشتباه است.
بزرگ‌ترین عیب روکش، تراش دندان است و با توجه به این‌که عمر متوسط روکشهای معمولی بین هشت تا ده سال است، در درازمدت طول عمر دندان کاهش خواهد یافت.
پس روکش زمانی توصیه می‌شود که نسج سالم باقیمانده دندان بسیار کم باشد.
از طرفی نباید فراموش کرد که لبه روکش‌ها یا در مجاورت یا در زیر لثه قرار می‌گیرد و ممکن است باعث التهاب لثه شود، زیرا لثه با نسج سالم دندانی بسیار سازگار‌تر است و این نسج سالم دندانی هنگام ترمیم حفظ می‌شود، ولی در درمان با روکش تراش می‌خورد.
به هر حال هر دندانی که یکپارچگی تاجش را از دست می‌دهد و نیاز به پرکردن پیدا می‌کند نیز نیاز به مراقبت بیشتری نسبت به دندانهای پرنشده دارد.
